LTC LUNO Tennis Maurik ruim 100 jaar jong!!
Laat U Niet Ontmoedigen
Het was op een opmerkelijk koude winteravond in 1914. De Rijn was al twee weken dicht gevroren met ijs. Ergens in een groot huis in Eck en Wiel, bij de warme kolenkachel zaten 5 jongedames bij elkaar; misschien wel onder het genot van een heerlijk glaasje Betuwse appelwijn werd verslag gedaan van sterke vakantie verhalen. Eén van de dames deed verslag van haar reis naar Londen, alwaar ze The Tower, Ascot en Wimbledon bezocht. Dat was het ultieme moment waarop men zich afvroeg: waarom niet een tennisclub in Eck en Wiel oprichten? Er werd besloten om een vergadering te beleggen en zoveel mogelijk personen voor het plan warm te laten lopen.
Op 8 maart 1914 werd LTC LUNO opgericht. Van de eerste jaren van LUNO zijn geen gegevens meer aanwezig. Wel is er een oud clubblad waar we graag wat vanuit citeren.
“In 1916 begon het kasboek met een positief saldo van 1915: fl.2,24.” De contributie was in de beginjaren fl. 10, =. “Bijzondere uitgaven waren: baanhuur fl. 7, =, primus maken fl. 2,85, spiegel maken fl. 0,10 (het waren toen al wilde tijden bij LUNO), een stukje saponia (zeep) fl. 0,17.”
“1922. Een sensationeel jaar, waarover nog geen opheldering is verkregen. Wij dicteren uit het kasboek: “Wegens niet tennissen, geen contributie ontvangen.”
Vele jaren lang was LUNO een club voor de ‘happy few’ van Eck en Wiel en omstreken. Er was zelfs een ‘ballotagecommissie’ die in 1966 werd afgeschaft, waardoor LUNO een open vereniging werd.
De families Verbrugh, Heuff en Hol waren belangrijke steunpilaren door de jaren heen. (D.A.G. Verbrugh was voorzitter van 1944-1969.)
In 1927 werd vanwege de algehele malaise de contributie verlaagd naar fl. 5, =.
“In 1930 wordt besloten tot het oprichten van een club van jonge leden, die een onderdeel van LUNO zal vormen, maar op andere dagen zal spelen dan de oudere clubleden.” De ouderen speelden voornamelijk op de zon- en feestdagen omdat er nog steeds een werkweek was van zes lange dagen. De dames beloofden zoveel mogelijk in het wit gekleed te gaan. Verlichting kende men niet. Men kwam in tennistenue naar de baan. Wel was er een klein hokje dat als verpozing-etablissement fungeerde. Er was een pomp om zich te verfrissen en op de herstelde primus werd thee gezet.
De tennisbaan bevond zich in Eck en Wiel, bij huize “De Vlissingh”. Via overpad, waar elk jaar keurig voor betaald werd, (in 1928 fl. 20, = “omdat er veel bieten vertrapt en hooigras verlopen was”) kwam men op de baan. Uit de overlevering is niet definitief meer vast te stellen wat de ondergrond was. Of klei, of gras, of tegel of beton.
In 1931 wordt de baan gerenoveerd met beton, omdat men bang is dat een tegelbaan gaat verzakken. De grond waarop de baan lag werd gehuurd van Jo en Mies Verbrugh.
Regelmatig vonden er sportieve ontmoetingen plaats met verenigingen uit de omgeving (Amerongen, Rhenen, Ochten en Veenendaal).
Ook in de oorlogsjaren werd plezierig en onbekommerd getennist. Feesten deed men ook, maar dan in de spertijd, van 10 uur ’s avonds tot 4 uur ’s ochtends.
1947. “De reparatie van de baan is zo goed mogelijk gebeurd. Alleen het cement in de gaten van de baan, welke in de hitte is gemaakt wordt wat korrelig, wat enige struikelingen tengevolge had. De heren Verbrugh (Dirk en Marius) hebben voor dit werk een dag opgeofferd.”
1949. LUNO telt 25 leden.
1959. “De voorzitter verzoekt nogmaals de lijnen te schilderen, hetgeen het laatst gebeurd is in 1948.”
In 1964 bestond de vereniging 50 jaar. De lustrumviering viel in duigen omdat de oudere garde liever tenniste dan feestte.
De KNLTB ging voorbij aan dit roemruchte moment door LUNO te vergeten de officiële bondsvlag uit te reiken. Pas in 1984 (70 jaar) werd dit feit recht gezet.
In 1972 verhuisde LUNO, na 58 jaar, van “De Vlissingh”, naar de Homoetsestraat in Maurik. Er volgden jaren van ledengroei, meer tennisplezier, nieuwe banen, een clubhuis en veel jeugd.
In 1977 ontstonden interne moeilijkheden in de vereniging die leidden tot tweespalt en de oprichting van een tweede tennisclub. Een dieptepunt in het bestaan van LUNO. De jaren ’80 en ’90 werden echter weer voorspoedig en onder de bezielende leiding van de voorzitters, resp. Karel van de Berg, Rob Camerik, Henk de Wit en Gerard Groesbeek groeide LUNO uit tot een bloeiende streekclub met meer dan 200 senior- en bijna 100 juniorleden.
Dat wijsheid met de jaren komt, blijkt uit het feit dat in 1996 de twee tennisclubs (inmiddels allebeide geprivatiseerd) ‘on speaking terms’ kwamen en in 1997 fuseerden.
Zo ontstond LTC LUNO Tennis Maurik of LTC LUNO TM.
In 2015 verhuisde LUNO TM terug naar Eck en Wiel. Op de voormalige voetbalvelden van EWV aan de Kalverlandseweg is een nieuw park aangelegd met 8 banen.
Gebouwd wordt aan een solide toekomst van een tennisvereniging die een oudere historie kent dan de meeste collega-sportverenigingen om ons heen. De tendens voor een individuelere sportbelangstelling is duidelijk te merken en tennis leent zich daar erg goed voor, zowel op het gebied van wedstrijdtennis als recreatietennis.
Het motto van LUNO heeft zijn waarde altijd bewezen, zowel sportief gezien als in moeilijke verenigingstijden:
Laat U Niet Ontmoedigen
Door: Frits Veldhuyzen van Zanten, Verenigingshistoricus
(met dank aan mevr. M.A.F. Verbrugh en mevr. A.H.Verbrugh-de Ridder)
Het oude LUNO lied
(wijs: de Lorelei)
Op dames en heeren naar LUNO,
De fietsen staan gereed;
De baan Iigt al te wachten
of gij hem haast betreedt;
De schoentjes aangetrokken,
de rackets in de hand,
De ballen suizen en vliegen
Al over het gaas in ‘t land.
Doch dat is niet de bedoeling,
Laat vrij de weit van Pa,
En tevens “oom Jantjes haver”
Want dat is u 5 centschâ.
Houdt de ballen dus binnen de lijnen
En serv ze netjes in.
De rokken der meisjes wapperen
En luid klinkt ‘t: “Vent is in”.
Steeds klinkt het: “vent in, vent uit”
‘t Is game roept gauw een guit.
een koor stemmen roept: “neen, neen”
Die frits wint altijd game.
Doch eindelijk is out deze set
En allen willen thee.
Ze Iijkt wat te veel op groentesoep
Doch lachend doet men ‘t er mee.
Om zes uur komen de broodjes,
belegd met koek en kaas.
Als alles is gegeten
Voelt ieder zich een baas.
Na algemeen toss weer
begint de strijd
Tot dat het komend duister
Geen onzer ooit verblijdt.
Weg rackets, schoenen, ballen
Vlag, kopjes, afwasbak
Nu allen in een hoekjes
gaan zitten op je gemak.
Nu vliegen in plaats van de ballen
De moppen en versjes in ‘t rond
En tot slot van den dag steken allen
Een fijn sigaret in den mond.